Η ενδοδοντική θεραπεία πραγματοποιείται σε μία με τρείς συνεδρίες. Σε περιπλεγμένα περιστατικά μπορεί να διαρκέσει και περισσότερες.
Τα στάδια που ακολουθούνται είναι τα εξής:

Κλινική και ακτινογραφική εξέταση του δοντιού. Ακολουθεί η χορήγηση τοπικού αναισθητικού και η απομόνωση του θεραπευόμενου δοντιού από το στοματικό περιβάλλον με μία προστατευτική ελαστική μεμβράνη (ελαστικός απομονωτήρας).

Ακολούθως γίνεται διάνοιξη του δοντιού με την βοήθεια του οδοντιατρικού μικροσκόπιου και αφαίρεση του πολφού. Έπειτα το σύστημα των ριζικών σωλήνων καθαρίζεται και μορφοποιείται με ειδικά μικροεργαλεία (εικ.2)και στην συνέχεια ακολουθεί πλύση με ειδικά αντισηπτικά διαλύματα(εικ.3). Τέλος γίνεται έμφραξη των ριζικών σωλήνων με ειδικό βιοσυμβατικό υλικό (γουταπέρκα) και έμφραξη της διάνοιξης με εμφρακτικό υλικό(εικ.4).

Αφού ολοκληρωθεί η ενδοδοντική θεραπεία, το δόντι αποκαθίσταται με στεφάνη ή κάποια άλλη αποκατάσταση. Σε περίπτωση που από το δόντι λείπει επαρκής οδοντική ουσία, πρέπει να τοποθετηθεί στην ρίζα του δοντιού άξονας, ώστε η αποκατάσταση να είναι επιτυχής και το δόντι να καταστεί και πάλι λειτουργικό.

Σε κάποιες περιπτώσεις όπου μία ενδοδοντική θεραπεία έχει αποτύχει και η μόλυνση του συστήματος των ριζικών σωλήνων παραμένει, είναι απαραίτητη η επανάληψη της θεραπείας.(εικ.5)
Αιτίες αποτυχίας της ενδοδοντικής θεραπείας είναι οι εξής:

Στενοί ή με έντονη κάμψη ριζικοί σωλήνες, οι οποίοι θεραπεύτηκαν ανεπαρκώς κατά την αρχική θεραπεία.

Περίπλοκη ανατομία των ριζικών σωλήνων που έμεινε απαρατήρητη κατά την αρχική θεραπεία.

Αποτυχία της αποκατάστασης του δοντιού με αποτέλεσμα εισόδου μικροβίων του σάλιου μέσα στο δόντι.

Τα στάδια της επανάληψης της ενδοδοντικής θεραπείας είναι τα εξής:

Διάνοιξη του δοντιού και πρόσβαση στο εμφρακτικό υλικό. Τις περισσότερες φορές, όταν κρίνεται αναγκαίο, πρέπει να αφαιρείται η προηγούμενη αποκατάσταση (στεφάνη, γέφυρα, άξονας).

Στην συνέχεια και με την βοήθεια του οδοντιατρικού μικροσκόπιου εξετάζεται το εσωτερικό του δοντιού για τυχόν προβλήματα και αφού καθαριστούν όλοι οι ριζικοί σωλήνες, γίνεται έμφραξη με νέο εμφρακτικό υλικό και σφράγισμα του δοντιού.

Όταν η συμβατική ενδοδοντική θεραπεία δεν είναι επαρκής για να σωθεί ένα δόντι, συνιστάται η χειρουργική προσέγγιση(εικ.6).

Μετά από χορήγηση τοπικού αναισθητικού, γίνεται τομή στα ούλα και αποκάλυψη του οστού με ακόλουθη δίοδο στο άκρο της ρίζας. Έπειτα αφαιρείται ο ιστός με την φλεγμονή μαζί με το ακρορρίζιο του υπαίτιου δοντιού(εικ.7), γίνεται καθαρισμός του δοντιού και ανάστροφη έμφραξη του ριζικού σωλήνα(εικ.8). Τέλος γίνονται ράμματα στα ούλα και μετά από μερικούς μήνες παρατηρήται επούλωση του οστού γύρω από το δόντι(εικ.9),(εικ.10).

Συχνά σε παιδιά μεταξύ 8-16 χρονών παρατηρήται το φαινόμενο τραυματισμών των δοντιών λόγω ατυχημάτων. Σε περισσότερο από 80% αυτών των ατυχημάτων προσβάλλονται τα πρόσθια δόντια. Σε κάθε τραυματισμό υπάρχει ο κίνδυνος φλεγμονής και έν τέλει νέκρωσης του δοντιού. Παρόλα αυτά, με τις σύγχρονες μεθόδους, τα περισσότερα περιστατικά είναι δυνατόν να αντιμετωπιστούν και τα δόντια να διατηρούνται στη ζωη.